چنین رفتاری برای روانشناسانی که اختلالات دوقطبی را درک می کنند، ناشناخته نیست. البته، هر روانشناسی باید ارزیابی دقیقی را انجام دهد تا بتواند رفتار ظاهراً متناقض او را درک کند. به دنبال یک ارزیابی، یک روانشناس خوب می تواند نتیجه گیری کند که رفتار مورد نظر درواقع نشانه یک اختلال افسردگی یا نوع دیگری از اختلال مزاج است. شواهد متقاعدکننده ای وجود دارد که اکثر افرادی که حداقل چندین جلسه به روانشناس مراجعه می کنند، در مقایسه با افرادی که مشکلات احساسی دارند و درمان نمی شوند، احساس بسیار بهتری دارند.
- مردی که در اواخر دهه بیست زندگیش است، به خاطر رفتار نامناسب نسبت به کارکنان و سایر کارمندان مورد رفتارسنجی قرار گرفته است.
- با توجه به تمام نکاتی که ذکر شد، مراجعین با در نظر گرفتن سوابق، تجربیات، تحصیلات روانشناس و نحوه برقراری ارتباط روانشناس نسبت به خود، میتوانند دست به انتخاب درست بزنند.
- با اینکه درمان اینگونه مشکلات به سبک و گرایش روانشناس بستگی خواهد داشت، اما اکثر روانشناسان سعی میکنند به فرد کمک کنند تا معنا، ارزش و هدفی برای زندگی خود یافته و تلاش کند تا زندگی خود را بسازد.
- بهترین دکتر روانشناس در ایران باید به منظور پیشگیری از بروز بیماری های روانی اقدامات جلوگیرانه ای را به عمل آورد.
روانپزشکان بر خلاف روانشناسان، اغلب از دارو برای کمک به مراجعان خود به منظور کنترل اختلالات روانی (مانند افسردگی مزمن، اختلالات دوقطبی، اسکیزوفرنی) استفاده میکنند. البته برخی از روانپزشکان نیز مانند روانشناسان روان درمانی انجام میدهند. در بعضی از شرایط روانشناسان برای درمان برخی بیماریهای خاص روانی با روانپزشکان همکاری میکنند. اگرچه مجوز روانشناسان به صورت کلی است، اما موظفند حوزههای تخصصی خود را به نهاد نظارتی اعلام کرده و در محدوده صلاحیت خود فعالیت کنند.
دکتر روانشناس آنلاین
بهترین مجله خبری پزشکی وجود ندارد.اما همیشه میتوانید دنبال یک روانشناس خوب باشید. یک روانشناس خوب باید دلسوزی و همدردی خود را به بیمار نشان دهد، همواره صبور و شنونده بسیار خوبی باشد، دارای مهارتهای ارتباطی قوی باشد، از سلامت روان برخوردار باشد و به سلامت خود اهمیت دهد. رفتار و گفتار یک روانشناس خوب باید بسیار سنجیده و فردی راز نگهدار باشد. بهترین روانشناس ها مهارتهای بین فردی خوبی داشته و به دنبال افزایش سطح دانش و توانایی خود هستند.
دکتر فاطمه السادات مینو
در بخش درمانی، روانشناسان در روانشناسی بالینی، مشاوره، روانشناسی قانونی یا روانشناسی سلامت تخصص میگیرند. معمولا روانپزشکی با گفتاردرمانی سروکار ندارد؛ بنابراین اگر لزومی برای گفتاردرمانی وجود داشته باشد، روانپزشک بیمار را به روانشناس یا روانکاو ارجاع میدهد. با این حال برخی از روانپزشکان که در دورههای تخصصی آموزشی شرکت کرده باشند رواندرمانی را هم انجام میدهند.
یکی از تفاوتهای اصلی بین این دو رویکرد این است که روانشناس به رفتارهای شما نگاه میکند در حالی که روانپزشک بیشتر به فاکتورهای بیولوژیک پشت بیماریهای روانی شما مینگرد. در این روش درمانی، تمام اعضای یک خانواده در جلسات درمان حضور دارند چراکه مراجع بخشی از این سیستم است و حل مشکل او به تغییر نگرش کل اعضا بستگی دارد. اعضا در کنار هم برای حل مشکل تلاش میکنند، راهها و اصول جدیدی را فرامیگیرند و روابط جدید را جایگزین روابط قبلی میکنند. در این جلسات خانواده یاد میگیرد که بهتر است به جای سرپوش گذاشتن روی مشکلات، راههای جدیدی برای حل آنها پیدا کند. یکی از انواع روان درمانی است که هدف از آن درک افکار و احساساتی است که رفتارهای بیمار را تحت تأثیر قرار داده است. در این شکل از رواندرمانی به بیمار کمک میشود تا الگوهای مخرب فکری خود را شناسایی کرده و به دلیل تأثیر منفی آنها در احساسات و رفتارش تغییرشان دهد.