این مطالعه نشان داد که اولویت خطر توسط مدارهای مختلف هیپوتالاموس و آسینوس کنترل می شود

برای زنده ماندن در محیط های پیچیده و غیرقابل پیش بینی، انسان ها و سایر حیوانات باید یاد بگیرند که چگونه عواقب اعمال خود را پیش بینی کنند تا بتوانند خطرات خود را محدود کرده و دستاوردهای خود را به حدا،ر برسانند. در انسان، این فرآیند ارزیابی خطر بسیار پیچیده است و روزانه برای طیف وسیعی از موقعیت‌های فراتر از سناریوهای مرگ و زندگی اعمال می‌شود.

تحقیقات قبلی در علوم اعصاب و روانشناسی نشان داده است که وقتی حیوانات در موقعیت‌هایی قرار می‌گیرند که می‌توانند بین یک گزینه امن یا خطرناک انتخاب کنند، تمایل دارند ال،ای رفتاری ثابتی از خود نشان دهند. به عبارت دیگر، آنها تمایل دارند یا پرخطرترین (ی،ی نامطمئن ترین) گزینه ها یا گزینه های امن تر را انتخاب کنند.

در حالی که این تمایل به انتخاب ترجیحی بین گزینه‌های مخاطره‌آمیز یا ایمن به خوبی مستند شده است، زیربنای عصبی این سبک‌های مختلف تصمیم‌گیری به خوبی شناخته نشده است. محققان دانشگاه زوریخ و ETH زوریخ اخیراً شروع به بررسی نحوه کدگذاری ترجیحات خطر موش در مغزشان ،د. یافته های آنها در منتشر شده است عصب شناسی عادی.

دومینیک گراس، آنا ماریا رویس و همکارانشان در مقاله خود نوشتند: “در مواجهه با انتخاب بین گزینه های خاص (ایمن) و نامطمئن (خطرناک)، حیوانات به طور مداوم در دوره های زم، طول، ترجیح قوی برای هر یک از گزینه ها نشان می دهند. “این که چگونه این اولویت خطر در مغز رمزگذاری می شود، ناشناخته باقی مانده است. یک منطقه کاندید، هابنولا جانبی (LHb) است که به طور برجسته در رفتارهای ارزش محور نقش دارد.”

LHb ساختار کوچکی است که در پردازش نتایج منفی (ی،ی نامطلوب) نقش دارد و بنابراین به یادگیری مبتنی بر پاداش کمک می کند. گراس، رویس و همکارانشان به بررسی این امکان پرداختند که نورون‌ها در این منطقه اولویت‌های خطر را در موش نشان می‌دهند.

برای انجام این کار، آن‌ها از یک کار ساده استفاده ،د که در آن موش‌ها می‌توانستند بین دو گزینه انتخاب کنند، به‌ویژه دو لوله آبی که مقادیر متفاوتی از آب ،ارز را هنگام لیسیدن به آنها می‌رساند. یک جریان همیشه 5 میکرولیتر آب ،ارز تحویل می‌داد و بنابراین یک گزینه مطمئن بود، در حالی که دیگری پرخطرتر بود و 17 میکرولیتر آب ،ارز در 25٪ موارد و 1 میکرولیتر آب ،ارز در 75٪ موارد تحویل می‌داد.

در حالی که موش‌ها این کار را انجام می‌دادند، محققان از ،یبی از تکنیک‌های تصویربرداری و اپتوژنتیک برای جمع‌آوری اطلاعات در مورد مدارهایی که در مغزشان فعال می‌شد استفاده ،د. روش‌هایی که آن‌ها استفاده ،د شامل تصویربرداری دو فوتونی کلسیم، ردیابی آناتومیکی کل مغز و ابزارهای اپتوژنتیک بود.

گراس، رویس و همکارانشان نوشتند: «با استفاده از یک انتخاب جایگزین متعادل و تصویربرداری کلسیم طولی دو فوتونی در موش‌ها، ما فعالیت انتخابی خطر اولویت را در نورون‌های LHb شناسایی کردیم که نشان‌دهنده اولویت ریسک فردی قبل از انتخاب عمل است.»

با استفاده از ردیابی آناتومیکی کل مغز، فتومتری چند فیبر و اپتوژنتیک خاص پروجکشن و نوع سلولی، برآمدگی های گلوتاماترژیک LHb را از هیپوتالاموس داخلی (MH) اما نه جانبی (LH) می یابیم که ورودی های سیناپسی مرتبط رفتاری را قبل از عمل ارائه می دهد. انتخاب برانگیخته آ،ون های نوری MH → پاسخ های پس سیناپسی تحریکی و مهاری برآمدگی های LH → LHb بودند.

به طور کلی، یافته‌های محققان نشان می‌دهد که ترجیح موش‌ها برای خطر در طول وظایف تصمیم‌گیری مبتنی بر پاداش توسط مدارهای هیپوتالاموس-هیپوتالاموس از نظر عملکردی متفاوت پشتیب، می‌شود. مطالعات بیشتر می‌تواند مدارهایی را که آنها مشاهده کرده‌اند بیشتر بررسی کند یا تلاش کند تعیین کند که آیا آنها ترجیحات خطر را در سایر گونه‌های جانوری نیز شکل می‌دهند.

اگر این یافته‌ها به انسان هم تعمیم یابد، می‌تواند به مطالعه اختلالات سلامت رو، که با رفتارهای خطرآفرین غیرمفید، مانند اختلال مصرف مواد، قمار اجباری، و اختلال دوقطبی مشخص می‌شوند، کمک کند. این می تواند به شناسایی اه، درم، جدید برای کاهش تمایلات ریسک پذیر در افراد مبتلا به این اختلالات کمک کند.

© 2025 Web of Science